ΓΕΡΟΔΟΝΤΟΛΟΓΙΑ

Η  ΓΕΡΟΔΟΝΤΟΛΟΓΙΑ είναι φαινόμενο της εποχής μας Με τις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, η γήρανση του πληθυσμού έχει αναδειχθεί ως ένα σημαντικό παγκόσμιο φαινόμενο δημιουργώντας την ΓΕΡΟΔΟΝΤΟΛΟΓΙΑ  προσαρμοσμένη στις ανάγκες της τρίτης ηλικίας. Ο παγκόσμιος  πληθυσμός αυξήθηκε από περίπου 2.526 δισεκατομμύρια το 1950 σε 7,62 δισεκατομμύρια το 2015 και προβλέπεται να φτάσει τα 8,083 δισεκατομμύρια το 2025 και τα 9,551 το 2050.με τους ι περισσότερους να ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Από ιστορική άποψη, σημειώθηκε ότι ενώ το μέσο προσδόκιμο ζωής ήταν περίπου 40 χρόνια τον δέκατο όγδοο αιώνα έφτασε τα 50 χρόνια στον εικοστό αιώνα και στη συνέχεια αυξήθηκε περαιτέρω στα 80 χρόνια στον εικοστού πρώτου αιώνα. Ειδικότερα, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω αυξήθηκε από 7,7% σε 16,1% στις ανεπτυγμένες χώρες σε σύγκριση με αύξηση από 3,8% σε 5,8% στις αναπτυσσόμενες χώρες. Μέχρι το 2050, η Κίνα και η Ινδία θα έχουν τον μεγαλύτερο ηλικιωμένο πληθυσμό. Η Ιαπωνία, η οποία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων στον κόσμο(ακολουθείται από Ιταλία και Φινλανδία) , ηλικίας 60 ετών και άνω, θα φτάσει το 44% το 2050 . Στις ΗΠΑ, 44 εκατομμύρια πολίτες είναι ηλικίας 65 ετών και άνω και ο αριθμός αναμένεται να φτάσει τα 89 εκατομμύρια, δηλαδή διπλάσιος, μέχρι το 2050.

Δυναμική ηλικίας: Μεταξύ 2015 και 2030, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στον κόσμο ηλικίας 60 ετών και άνω αναμένεται να αυξηθεί κατά 56%.  από 901 εκατομμύρια σε 1,4 δισεκατομμύρια. Μέχρι το 2050, ο πληθυσμός των ηλικιωμένων θα διπλασιαστεί σε μέγεθος σε σύγκριση με το 2016, φθάνοντας σχεδόν τα 2,1 δισεκατομμύρια. Ταυτόχρονα, η ομάδα των «ηλικιωμένων» ηλικίας 75 ετών και άνω θα αυξηθεί ταχύτερα με τις  γυναίκες να  αποτελούν το 61% της «γηραιότερης» ομάδας. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι ότι από το 2010 έως το 2015, οι γυναίκες ξεπέρασαν τους άνδρες στο προσδόκιμο ζωής  κατά μέσο όρο 4,5 χρόνια. Έτσι πλέον, οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν το 54% του παγκόσμιου πληθυσμού .Ωστόσο, το επόμενο διάστημα, η επιβίωση των ανδρών αναμένεται να αυξηθεί φθάνοντας το 42% του ηλικιωμένου πληθυσμού έως το 2050.  Οι προβλέψεις δείχνουν ότι ο αριθμός των υπερηλίκων, ο οποίος ήταν 125 εκατομμύρια το 2015, θα τριπλασιαστεί μέχρι το 2050 σε 435 εκατομμύρια . Οι ηλικιωμένοι στην πλειοψηφία , ζουν συγκεντρωμένοι στις αστικές πόλεις. Ειδικότερα, οι «ηλικιωμένοι» ηλικίας 80 ετών και άνω  ζουν στις αστικές περιοχές, μία τάση που από 56% το 2000 ανήλθε στο 63%  το2015. Συγκριτικά, σε παγκόσμιο επίπεδο, από το 2000 έως το 2015, ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω αυξήθηκε κατά 68% στις αστικές περιοχές έναντι 25% στις αγροτικές περιοχές. να ξεπεράσει τα 80 χρόνια στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία και τα 70 χρόνια στην Αφρική. Συμπερασματικά, το παγκόσμιο ποσοστό των ηλικιωμένων εκτιμάται ότι θα αυξηθεί από 14% το 2015 σε περισσότερο από 20% το 2050

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας όρισε την υγεία ως ένα πολυδιάστατο κατασκεύασμα: «μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχολογικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας»

Σήμερα είναι απαραίτητη η καθιέρωση μιας νέας βιοηθικής με γνώμονα , όχι το κέρδος αλλά τον ασθενή  και την Υγεία του ιδιαίτερα στην πιο ευαίσθητη και εύθραυστη περίοδο της ζωής ,το γήρας. Βέβαια το γήρας δεν είναι μία ενιαία κατάσταση για όλους. Αυτό το πρότυπο χρησιμοποιείται συνήθως για τον ορισμό των ηλικιωμένων. Μια άλλη σημαντική αναφορά είναι ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων (EDR). Υπάρχουν ηλικιωμένοι που συμμετέχουν κανονικά  στις λειτουργίες και ανάγκες της ζωής και άλλοι που χρειάζονται υποστήριξη σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.  Η αντιμετώπιση επίσης της τρίτης ηλικίας ποικίλει ανάλογα με την χώρα αλλά και την διάκριση των υπηρεσιών . Έτσι στην Γαλλία του 1905 οι νεότεροι προσέφεραν υποχρεωτικά βοήθεια στους ηλικιωμένους  που είχαν αδυναμία κίνησης , επικοινωνίας με το περιβάλλον ή αυτοεξυπηρέτησης. Αντίθετα το Σκανδιναυϊκό μοντέλο προσέφερε βοήθεια αδιακρίτως σε όλους τους ηλικιωμένους. Στην τελευταία επίσκεψη μου στην Ισπανία διαπίστωσα ότι οι άνω των 60 έχουν προνόμια σημαντικά σε εκπτώσεις ,ωραρίου χρήση καθισμάτων κλπ

 Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΖΩΗΣ

Η γήρανση του πληθυσμού: τρεις είναι οι κύριοι παράγοντες που αυξάνουν το προσδόκιμο ζωής και σε ποσότητα, την καθιέρωση ψυχολογικής υποστήριξης, η βελτίωση της Ιατρικής ,Φαρμακολογίας,Διαγνωστικής και Πρόληψης οι  καλύτερες συνθήκες  διαβίωσης ,στέγασης, με αυξημένες δυνατότητες για εξαρτώμενα ή ανάπηρα άτομα.

ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Ιατρικές παθήσεις :Οι γενικές συνθήκες υγείας ή η συμμετοχή μπορεί να καθορίσουν τη στοματική αποκατάσταση. Οι συστηματικές ασθένειες είναι συχνές και κάποιες  χρειάζονται ειδική φροντίδα και απαγορεύουν μια επεμβατική διαδικασία. Οι πιο κοινές ασθένειες και οι κύριες αιτίες θνησιμότητας είναι: καρδιακές παθήσεις, καρκίνοι, αγγειακά εγκεφαλικά προβλήματα, αρτηριοσκλήρωση, διαβήτης, διαταραχές των πνευμόνων και νευρο-ψυχολογικές καταστάσεις, όπως η νόσος του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ

 

Αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης Κατά την πρώτη εξέταση του ασθενούς και πριν από την έναρξη οποιασδήποτε διάγνωσης, πρόγνωσης ή θεραπείας, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί βασικός έλεγχος ψυχικής κατάστασης. Η άνοια είναι η κύρια ασθένεια του εγκεφάλου των ηλικιωμένων ασθενών.

 

Η ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

 

Σήμερα η ποιότητα ζωής  σχετίζεται με την υγεία (HRQoL Health-Related Quality of Life), το οποίο αναφέρεται στην Οδοντική υγεία αλλά ταυτόχρονα στην καλή λειτουργία  και αποδεκτή αισθητική.( Interv Aging. 2015; 10: 461–467).

Η νωδότητα είναι το  πλέον συχνό πρόβλημα στην γηραιά   ομάδα του πληθυσμού  που είναι ταυτόχρονα λειτουργικό και αισθητικό. Με την αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων ο αριθμός των νωδών ασθενών το 2050 εκτιμάται στα 40 εκ στην Ευρώπη και 250 εκ στην Ν Α Ασία από τον WHO.( 2001 Jun;51(3 Suppl):188-99.Geriatric oral health issues in Australia

J M Chalmers  ).Στην ηλικία  αυτήν η ιατρική  περίθαλψη είναι ακρογωνιαίος λίθος της επιβίωσης .Αναγκαία όμως καθίσταται για διατήρηση και της ποιότητος ζωής με τα σημερινά standards  η οδοντιατρική αλλά και ψυχολογική περίθαλψη.

 (Oral health in the elderly patient and its impact on general well-being,,José Antonio Gil-Montoya et al).

Στις κύριες ευρωπαϊκές χώρες, παρατηρείται μείωση των υπόλοιπων φυσικών δοντιών με την αύξηση της ηλικίας. Στη Δανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, ο αριθμός των δοντιών μειώνεται ταχύτερα μεταξύ των ηλικιών 60 και 70. Γενικά, το 25% των ηλικιωμένων ασθενών πάσχουν από νωδότητα πριν από την ηλικία των 80 ετών και το 50% μέχρι την ηλικία των 90 ετών. Η προσθετική αντικατάσταση των ελλειπόντων δοντιών διέφερε μεταξύ των χωρών. Ο στόχος του ΠΟΥ για την επόμενη δεκαετία εκτιμάται ότι έχει 20 εναπομείναντα δόντια στην ηλικία των 80 ετών. Ο στόχος αυτός έχει επιτευχθεί από το 25% του πληθυσμού στις περισσότερες περιοχές. Η φθορίωση της παροχής νερού έχει αναγνωριστεί ως μία από τις 10 κορυφαίες πρωτοβουλίες δημόσιας υγείας του 20ου αιώνα και έχει οδηγήσει σε μείωση κατά 30% έως 50% της τερηδόνας

ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Επειδή η νωδότητα συνεχώς μειώνεται, τα σύγχρονα  Βασικά θέματα γηριατρικής της στοματικής υγείας περιλαμβάνουν βλάβες των φυσικών δοντιών  και του περιοδοντίου. Έτσι γηράσκων πληθυσμός  στη νέα χιλιετία έχει οδοντιατρικές ανάγκες που είναι πολύ διαφορετικές και πιο περίπλοκες από εκείνες που βίωσαν οι προηγούμενες ομάδες ηλικιωμένων ενηλίκων κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα. . Η τερηδόνα εξακολουθεί να είναι σαφώς ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας για υποομάδες ηλικιωμένων Η τερηδόνα της  της ρίζας είναι σημαντικό προβλήμα, ειδικά καθώς οι ηλικιωμένοι γίνονται πιο λειτουργικά εξαρτημένοι, γνωστικά εξασθενημένοι και ιατρικά συμβιβασμένοι.  Η κατάσταση της στοματικής υγείας των ιδρυματοποιημένων ηλικιωμένων  είναι κακή ,ιδιαίτερα αν έχουν εμφυτευματικές ακίνητες αποκαταστάσεις. H εμφάνιση σοβαρών στοματικών ασθενειών φαίνεται να εμφανίζεται και σε πολλούς ηλικιωμένους ακόμη και όταν  εξαρτώνται από φροντιστές που συνήθως είναι ανειδίκευτοι οδοντιατρικά. Ως άλλο παράδειγμα, η εισαγωγή οστεοενσωματούμενων οδοντικών εμφυτευμάτων έχει αλλάξει την κλινική προσέγγιση στη διαχείριση της μερικής και ολικής νωδότητας (απώλεια δοντιών) και προσφέρει στους ασθενείς ένα διευρυμένο φάσμα επιλογών για αντικατάσταση. ²

Η ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ είναι μια σοβαρή διαταραχή μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων όπου οι ασθενείς παρουσιάζουν μείωση της οστικής μάζας και διατρέχουν κίνδυνο καταγμάτων. Σημαντικά στοιχεία δείχνουν ότι η πυκνότητα του οστού της κάτω γνάθου σχετίζεται με τη γενική οστική απώλεια. Ο χρυσός κανόνας για την αξιολόγηση της καθολικής πυκνότητας των σκελετικών οστών είναι η απορροφησιομετρία ακτίνων Χ διπλής ενέργειας αλλα και οι οδοντιατρικές ακτινογραφίες, και ιδίως οι πανοραμικές (ως μέρος της τακτικής οδοντιατρικής φροντίδας) , μπορεί να είναι χρήσιμες στην καθοδήγηση των ασθενών να αναζητήσουν παραπομπή και πρόσθετη παρακολούθηση ,

ΣΥΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΕ ΣΤΟΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Για την οδοντιατρική, το επιχείρημα βασίζεται στις πολλές στοματικές εκδηλώσεις συστηματικών ασθενειών, που περιγράφονται συνδέσεις μεταξύ στοματικής λοίμωξης και φλεγμονής και ασθενειών και διαταραχών σε απομακρυσμένες περιοχές (π.χ. καρδιαγγειακές παθήσεις), Έχει αναφερθεί ότι το 2008, το 71,2% των ενηλίκων είχαν επισκεφθεί οδοντίατρο ή επίσκεψη σε οδοντιατρική κλινική τους προηγούμενους 12 μήνες. Ο σύγχρονος Οδοντίατρος που ασχολείται με την Τρίτη ηλικία με δεδομένο την συσχέτιση πολλών στοματικών νοσημάτων με συστηματικά νοσήματα, και την μεγαλύτερη συχνότητα πολλών προβλημάτων υγείας  θα πρέπει να διαθέτει πολλές ιατρικές γνώσεις και διαγνωστικές ικανότητες  για να αξιολογήσει και να διαχειριστεί τη γενική υγεία με κατάλληλη ενεργοποίηση και παραπομπές στην ανάλογη ιατρική ειδικότητα. Μάλιστα ένα  επιχείρημα που  έχει παρουσιαστεί από τον Nash, καταλήγει  ότι ο τίτλος Medical Doctor θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εάν οι οδοντίατροι ολοκληρώσουν πτυχίο Ιατρικής ,κάτι που ακόμη και τώρα παραμένει σαν αιωρούμενο ερώτημα στην οντότητα της Οδοντιατρικής (Nash DA. The oral physician: creating a new oral health professional for a new century. J Dent Educ. 1995;59(5):587–597)  .

ΤΑ ΔΙΦΩΣΦΟΝΙΚΑ

Τα διφωσφονικά είναι συνθετικά πυροφωσφορικά ανάλογα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υπερασβεστιαιμίας  και δευτερογενώς σε καταστάσεις οστικής απορρόφησης όπως κακοήθεια, οστεοπόρωση, πολλαπλό μυέλωμα, νόσος Paget, οστεοσκλήρυνση και ινώδη δυσπλασία (Bisphosphonate Related Jaw OsteonecrosisMohit Gupta; Neha Gupta.: July 24, 2023.        ). Οι σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με τη χρήση διφωσφονικών περιλαμβάνουν πυρεξία, νεφρική δυσλειτουργία, υπασβεστιαιμία και, πιο πρόσφατα αναγνωρισμένη, αγγειακή οστεονέκρωση της γνάθου. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Έρευνας Οστών , η οστεονέκρωση της γνάθου που σχετίζεται με τα διφωσφονικά (BRONJ) περιγράφεται ως εκτεθειμένο οστό στην περιοχή της γναθοπροσωπικής περιοχής που δεν επουλώνεται εντός 8 εβδομάδων από την αρχικά του διάγνωση σε έναν ασθενή που βρίσκεται ή ήταν σε διφωσφονικά που δεν έχει ιστορικό ακτινοθεραπείας στην κρανιοπροσωπική περιοχή. Αυτή η δυνατότητα συνήθως γίνεται αρχικά από τον οδοντίατρο και υπογραμμίζει το ρόλο του Οδοντιάτρου στην έγκαιρη διάγνωση της (Class 1) πριν μεταπέσει σε βαρύτερα στάδια. Φυσικά για την διάγνωση αλλά και την θεραπεία της επιβάλλεται  να λαμβάνει όλην την δυνατή σύγχρονη γνώση για θεραπεία ιδιαίτερα στην ευπαθή αυτή ομάδα με την τόσο εύθραστη υγεία, αλλά  και  η συνεργασία του με άλλες ειδικότητες.

ΦΤΩΧΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η φτώχεια είναι περισσότερο συχνή κατάσταση στην Τρίτη ηλικία μια και σχεδόν όλοι δεν εργάζονται ,συνεπώς έχουν μειωμένους οικονομικούς πόρους. Τα κρατικά προνοιακά προγράμματα είναι  μη υπάρχοντα όπως φάνηκε και από μελέτες (μειωμένες παροχές οδοντιατρικής περίθαλψης στην πρωτοβάθμια υγεία λόγω έλλειψης εξοπλισμού και προσωπικού) (ΑΡΧΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ 2019 36(3) 349-357 Α.ΚΟΥΛΟΥΡΗ et al).

Καλούμαστε λοιπόν να πράττουμε το καθήκον μας συχνά Ιπποκρατικά και ανθρωπιστικά με λύσεις οικονομικές μεν αλλά τέλειες από πλευράς αποτελέσματος ,διατηρησιμότητας και υγείας.

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ

Η άνοια είναι μια συχνή κατάσταση των ηλικιωμένων που χαρακτηρίζεται από  μειωμένη εγκεφαλικά λειτουργία. Στο ηλικιωμένο άτομο, πολλαπλές παθολογίες συμβάλλουν, συμπεριλαμβανομένων της  νόσου του Alzheimer, της άνοιας με σωμάτια Lewy και  τις αγγειακές βλάβες (εγκεφαλικά).

Σε ασθενείς που ζουν σε κοινωνικό περιβάλλον ή ασκούνται συνήθως συναντούμε ελαφρύτερες  καταστάσεις. Σε οίκους φροντίδας όμως και απομονωμένους ανοιακούς ασθενείς  μπορεί να μην έχουμε καν την δυνατότητα απλών οδοντιατρικών θεραπειών. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η παρουσία 1-2 βοηθών και συχνά η κατ οίκον επίσκεψη είναι μονόδρομος.  Ένα στοιχείο που μπορεί  να βοηθήσει την συνεργασία τους είναι η παροχή καθησυχασμού.

Ωστόσο θα πρέπει να προσέχουμε ότι σύμφωνα με μελέτες (Clin Oral Investig. 2017 Jan;21(1):17-32.Oral health and orofacial pain in older people with dementia: a systematic review with focus on dental hard tissues,Suzanne Delwel et al)  η παρουσία τερηδόνας και  ριζών είναι  υψηλότερη σε ηλικιωμένους με άνοια από ό, τι σε εκείνους χωρίς και ο δείκτης DMFI υψηλότερος. Συνεπώς χρειάζονται πρσεκτικότερη και συχνότερη οδοντιατρική φροντίδα ,λόγω αδυναμίας εντοπισμού και αναφοράς των οδοντικών προβλημάτων τους αλλά και αδυναμίας στοματικής υγιεινής.

 

ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

Η κίνηση ,δηλαδή η δυνατότης να έχουμε πρόσβαση αυτόνομα σε χώρους της επιλογής μας προοδευτικά μειούται με την ηλικία .Έτσι με το γήρας ,προβλήματα σταθερότητος ,όρασης ,εξασθένησης σωματικής ,ορθοπαιδικά  αλλά και εγκεφαλικά προβλήματα μειώνουν ή και παρεμποδίζουν ολοκληρωτικά την δυνατότητα  κάποιων να μετακινούνται ακόμη και για ανάγκες στα οδοντιατρεία μας. (Disabilities among older people ,Harvard Un.)

Το ποσοστό αυτό σε ηλικίες 70 ετών είναι 35% και σε άνω των 85 είναι πλειοψηφία.Έτσι καθίσται αναγκαία η παροχή Οδοντιατρικής περίθαλψης με κινητές μονάδες που συνήθως είναι ,αποτρύγωση ,έλεγχος και κινητές προσθετικές εργασίες.

 

ΠΕΡΙΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΙΤΙΔΕΣ

 

Αυτές δυστυχώς είναι φαινόμενο της εποχής μας ,μια και οι σημερινοί ηλικιωμένοι πέρασαν από τις δεκαετίες που τα εμφυτεύματα ήταν λύσεις εκλογής. Το πρόβλημα βέβαια λογιά αφορά τις κακές εργασίες  (κακή τοποθέτηση ή προσθετική αποκατάσταση).Όμως σήμερα το πρόβλημα υπάρχει και μάλιστα σε σημαντικό  ποσοστό ακόμη και σε καλές εργασίες και μάλιστα γίνεται πιο έντονο λόγω του πολυ μεγάλου αριθμού των εμφυτευματικών ασθενών. Μια σημαντική παράμετρος είναι η δυσκολία ή αδυναμία καθαρισμού των εμφυτευμάτων ,αλλά και η μη συχνή επίσκεψη στον οδοντίατρο.Αυτόκαθίσται ακόμη σοβαρότερο σε ασθενείς σε μονάδες φροντίδας ή ακόμη χειρότερο σε ασθενείς νοσηλευόμενους για χρόνια προβλήματα επι μακρόν. Μια λύση είναι βέβαι η συχνή επίσκεψη με κινητή μονάδα ,αλλά χειρουργεία και εμφυετυματοπλαστική ή ακόμη και αφαίρεση προσωρινή ή μόνομη της προσθετικής εργασίας δεν μπορείνα γίνει κατ οίκον. Μια λύση είναι όταν αντιλαμβανόμεθα  ότι ο ασθενής στο εγγύς μέλλον  θα έχει αδυναμία κινητική η αυτοσυντήρησης    να μετατρέπουμε τις μεγάλες ακίνητες εμφυετυματικές αποκατάστασεις σε επένθετες.Έτσι θα καθαρίζονται εύκολα και τα εμφυτεύματα και η προσθετική ακόμη και από βοηθούς των υποστηριζομένων ασθενών μας.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 

Η μεγάλη επιμήκυνση της ζωής μας είναι ένα καταπληκτικό δώρο της σύγχρονης Ιατρικής και Φαρμακολογίας αλλά όλοι χρειάζεται να αλλάξουμε ,τροποποιήσουμε πολλά πράγματα για να είναι διατηρήσημη και με ιδεώδες επίπεδο.

Εμείς οι Οδοντίατροι καλούμεθα να ξεπεράσουμε τα όρια της κλασσικής μας οδοντιατρικής ,να βγούμε έξω από το κουτί μας και να σχεδιάσουμε  ένα καλύτερο και υγιέστερο παρόν και μέλλον για το πιο τρυφερό και αβοήθητο κομμάτι της ζωής μας ..τα γηρατιά