χαμόγελο

 

Χαμόγελο

Το χαμόγελο στον άνθρωπο πιστεύεται ότι   έχει εξελιχθεί στα πρωτεύοντα, τα οποία δείχνουν τα δόντια τους σε μια χειρονομία φιλικότητας και υποταγής. Ένας πίθηκος μπορεί με ένα χαμόγελο να δείξει ότι δεν υπάρχει κανένα σημάδι απειλής. Οι άνθρωποι έχουν μετατρέψει το χαμόγελο σε κάτι που δείχνει ευτυχία, εμπιστοσύνη και φιλικότητα.Το χαμόγελο στον άνθρωπο  επειδή  έχει νόηση ,συνείδηση και συναισθήματα είναι εγκεφαλική λειτουργία δηλαδή βασικό στοιχείο είναι η έκφραση και όχι η εμφάνιση των δοντιών. Έτσι έχουμε χαμόγελο ακόμη και με κλειστό στόμα αλλά ακόμη και στους νωδούς. Στις αρχές του 18ου αιώνα.η επανάσταση της οδοντιατρικής στην Γαλλία  (Ο P. Fauchard  (“The Surgeon Dentist,”) αναφέρθηκε στην ανατομία της στοματικής κοιλότητας και τις  τεχνικές αποκατάστασης.  Η εξέλιξη της Οδοντιατρικής  προσπάθησε να αντιμετωπίσει  και την τεράστια λαίλαπα της τερηδόνας που γιγαντώθηκε με την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου και την διεύρυνση της χρήσης της ζάχαρης.

Μετά την αρχική ανακάλυψη της φωτογραφίας το 1840,ο Eadweard Muybridge εισήγαγε την κίνηση με αποτέλεσμα την αποτύπωση συναισθημάτων και του χαμόγελου στην φωτογραφία. Σταδιακά το χαμόγελο από ανθρώπινη έκφραση έγινε το κυρίως θέμα  του πίνακα και ήδη από το 1920 ( μόδα σε δημόσιο σχολείο Λονδίνο) η έκφραση say cheese καλούσε τους πάντες σε ένα διάπλατο χαμόγελο. Το χαμόγελο είναι το πρώτο σημείο εστίασης των ματιών μας σε ένα άτομο.

Στην εισαγωγή του βιβλίου του Δαρβίνου «Ανθρωπος και Ζώα»(1872-1955) ο Δαρβίνος αναφέρθηκε στον συνάδελφο του ανατόμο Duchenne de Boulogne .Αυτός  στην μελέτη του «Μηχανισμοι των ανθρωπίνων εκφράσεων“ 10 χρόνια πριν (1862)   απέδειξε την δράση του μείζονα ζυγωματικού  στο χαμόγελο. Ο Ekman πολύ αργότερα(1989)  βρήκε τους μύες του προσώπου που υπάγονται στην θέληση και αυτούς που είναι ανεξάρτητοι αυτής.

Έτσι ορίσθηκε για πρώτη φορά το αληθινό (Duchenne) χαμόγελο  και  το προσποιητό χαμόγελο (non Duchenne). Οι δύο αυτοί τύποι χαμόγελου διαφέρουν  ως προς την εμφάνιση των δοντιών (σύσπαση του μείζονα ζυγωματικού )αλλά ιδιαίτερα  ως προς την συμβολή του σφιγκτήρα των βλεφάρων (στο Duchenne χαμόγελο). Με την σύγχρονη επιστήμη  κατέστη δυνατή η μελέτη και του χαμόγελου. Φάνηκε ότι είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη διεργασία που λαμβάνει χώρα σε διάφορα κέντρα του εγκεφάλου.

Το χαμόγελο που είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ομορφιάς του ανθρώπου σχετίζεται .

1)Με τους μαλακούς περιστοματικούς ιστούς

2)Με την μορφολογία και θέση των οστών

3)Με την μυϊκή λειτουργία

4) Με την θέση, μορφολογία  χρώμα οδόντων και οδοντικού τόξου

Τύποι χαμόγελου διακρίνονται ως προς την γραμμή των χειλιών ( την ποσότητα της κάθετης έκθεσης των δοντιών στο χαμόγελο)

χαμηλή γραμμή χαμόγελου (8,25%). μέση γραμμή χαμόγελου (57,50%),  υψηλή (34,25%)

Σε ουλοχαμόγελο η πλαστική επανατοποθέτησης στο άνω χείλος είναι αποτελεσματική στη μείωση της εμφάνισης των ούλων και έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της αισθητικής του χαμόγελου. Σε χαμηλό χαμόγελο η χειρουργική επέμβαση ανόρθωσης χειλέων είναι μια σχετικά απλή διαδικασία με ελάχιστες επιπλοκές. Από την αρχική περιγραφή της τεχνικής πριν από σχεδόν 50 χρόνια, έχουν εισαχθεί αρκετές μικρές και μεγάλες τροποποιήσεις.  Η αλλαντική τοξίνη (botox) δημιουργεί μια παροδική μείωση δραστηριότητας των ανελκτήρων labii superioris alaeque nasi μυών και θεραπεύει αποτελεσματικά το ουλοχαμόγελο.

Τα κοσμητικά στοιχεία του χαμόγελου είναι  η μέση γραμμή, η γραμμή των χειλέων, ο στοματικός διάδρομος, το τόξο του χαμόγελου, η καμπυλότητα του άνω χείλους, η ορθοδοντική συμμετρία  (μέση γραμμή και γωνίες δοντιών) , τα κενά μεταξύ των δοντιών και οι μεσοδόντιες θηλές, το  επίπεδο  σύγκλεισης ,η μορφολογία ,το χρώμα  και υγεία των δοντιών  και των ούλων.

    Έτσι σε ένα ελκυστικό χαμόγελο

  • Το πλήρες τόξο των άνω προσθίων φαίνεται μεταξύ του άνω (Cupid bow) και του κάτω χείλους
  • Το άνω χείλος είναι ευθύ η καμπυλώνει προς τα άνω
  • Το κοπτικό επίπεδο των άνω είναι παράλληλο με το κάτω χείλος
  • Η μέση γραμμή δεν παρεκκλίνει άνω των 2mm
  • Τα δόντια φαίνονται στο χαμόγελο μέχρι τον 1ο γομφίο
  • Τα σημεία επαφής είναι πιο ριζικά από την μέση γραμμή προς τα άπω

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ Κ Η ΓΗΡΑΝΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ

Μείωση κατά 1,5 έως 2 mm στην εμφάνιση των άνω τομέων κατά τη διάρκεια του χαμόγελου με την αύξηση της ηλικίας, συνοδευόμενη από σταδιακή αύξηση της έκθεσης στους τομείς της κάτω γνάθου.

  • Χρονολογικές αλλαγές στα χείλη : Μείωση της άνω γνάθου και του ύψους που οδηγεί σε οπίσθια τοποθέτηση του χείλους και εμβάθυνση των ρινοχειλικών πτυχών (NL). Κάτω γνάθος Το ύψος του κλάδου και του μήκους του σώματος της κάτω γνάθου μειώνεται με την ηλικία. Η απώλεια του όγκου της κάτω γνάθου συμβάλλει στη χαλάρωση του πλατύσματος. Η γωνία της κάτω γνάθου αυξάνεται.
  • Η οδοντοφυΐα Η χρονολογική φθορά των δοντιών έχει ως αποτέλεσμα την επιπέδωση των κοπτικών που επηρεάζουν το τόξο του χαμόγελου. Η απώλεια δοντιών προκαλεί απορρόφηση της φατνιακής ακρολοφίας και απώλεια οστικής μάζας του φλοιού οδηγώντας σε μειωμένη προβολή του πρόσθιου χείλους (τα χείλη φαίνονται λεπτότερα και ανεστραμμένα). Οι οδοντικοί φραγμοί επηρεάζουν τη θέση των μαλακών ιστών και των χειλιών.
  • Αλλαγές μαλακών μορίων. Απώλεια κολλαγόνου και ωρίμανση που οδηγεί σε μειωμένη ελαστικότητα του δέρματος. Μείωση των γλυκοζαμινογλυκανών που οδηγεί σε απώλεια νερού Μείωση του όγκου των μαλακών μορίων, της ελαστικότητας και της επαναλαμβανόμενης δραστηριότητας των περιστοματικών μυών που οδηγεί σε περιστοματικές ρυτίδες . Τα περιστοματικά διαμερίσματα λίπους γίνονται λιποδυστροφικά και πτωτικά
  • Δομικές αλλαγές στα χείλη .Το άνω χείλος χάνει τον όγκο του, επιμηκύνεται και αναστρέφεται. Το κάτω χείλος γίνεται λεπτότερο και στρέφεται προς τα μέσα. Το πλάτος μεταξύ των γωνιών γίνεται μικρότερο. Η εμφάνιση των  πρόσθιων δοντιών της άνω μειώνεται και των πρόσθιων δοντιών της κάτω γνάθου αυξάνεται. Το φίλτρο  επιπεδώνεται. Τα σύνορα Vermillion γίνονται λεπτότερα. Μερική απώλεια του Cupid bow. Οι περιστοματικές ρυτίδες και  πτυχές γίνονται πιο αισθητές. Οι καμπύλες των χειλιών χάνονται. Τα χείλη γίνονται πιο ξηρά.
  • Λόγω της γήρανσης και της απώλειας λίπους, οι ανελκτήρες μύες  χάνουν την ανυψωτική τους δύναμη, μειούμενοι σε όγκο όπως και οι κατασπόντες.